Hoe is 't?

Goed! Ik ben inmiddels 78. Gezond en fit en ik woon al heel lang in Kwintsheul. Samen met mijn vrouw Anneke; de kinderen Sander en Ingrid zijn de deur uit. Ik ben met pensioen sinds 1 december 2004; daarvoor werkte ik op het computercentrum van Defensie.

Hoe ben je ooit bij WK terechtgekomen?

Mijn vader was penningmeester. Ik liep als klein kind al elk weekend rond op WK.

Hoe was jouw sportieve loopbaan bij WK gespeeld?

Ik ben vrij laat begonnen met voetbal. Ik was geloof ik 12 jaar toen ik begon als C-klasser. Altijd voor de lol gevoetbald, dus niet hoog. Ik voetbalde tot en met de A-klasse. Daarna ben ik overgestapt op honkbal. Eerst twee jaar bij WK, daarna overgestapt naar Storks.

Jouw ouders waren ook actief bij WK, toch?

Zeker. Mijn vader was naast penningmeester en ook het inleveradres van toto en lotto. M’n moeder deed van alles en nog wat. Zoals op de fiets langs de leden om contributies te innen. Dat ging toen allemaal contant. En natuurlijk oud papier ophalen. 

MR. CANE

Dat brengt ons bij Mr. Cane. Tekst (en muziek) loopt door onder de foto's.

Hoe is Mr. Cane ooit ontstaan?

Eigenlijk toevallig. Ik bezocht een jeugdsoos, waar ik uiteindelijk Anneke heb leren kennen. Daar vroegen ze me om zo af en toe eens plaatjes te draaien. Zo kwam van het een het ander. Samen met twee andere soosleden zijn we discotheek Mr. Cane begonnen. Heel primitief met onder andere de pick-up van pa. Later kwam daar Dick Koper, keeper bij Westerkwartier, bij en werd alles steeds professioneler. Ik heb zelfs een vrachtwagenrijbewijs moeten halen, omdat we een grotere wagen nodig hadden voor het vervoer van alle spullen.

Wat was jouw eigen favoriete disconummer?

Dat zijn er veel. Maar deze schieten mij zo te binnen:

The Tramps – Shout (klik om te beluisteren via YouTube)

Marianne Rosenberg – Ich bin wie du (klik om te beluisteren via YouTube)

Patrick Hernandez – Born to be alive (klik om te beluisteren via YouTube)

Hoe vaak hebben jullie opgetreden? En hoe vaak bij WK?

Na in totaal 454 optredens gedaan te hebben, waarvan 5 in Denemarken, ben ik in november 1980 gestopt, omdat ik weer op zoek moest naar nieuwe medewerkers. Zo hebben ook Paul Ariëns, René Hoogland en Erwin Krak deel uitgemaakt van de discotheek. We zijn dus op het hoogtepunt gestopt met de disco. Bij WK heb ik 33 avonden gedraaid.

Waar zijn al jouw platen gebleven?

Alle platen staan nog steeds bij mij thuis. Op zolder ongeveer 2500 singles, beneden een paar honderd LP’s. Ik kan ze nog steeds draaien, maar daar komt eigenlijk (te) weinig van.

Je had ook warme banden met Skive. Nog steeds?

Eigenlijk meer warme banden met Denemarken, dan met Skive. Daar ben ik al een hele tijd niet geweest. Mijn vrienden of kennissen wonen daar allang niet meer. Ik heb lang contact gehad met Ole Paaske, keeper van het B-elftal in 1968. De laatste keer dat ik hem zag, was toen hij op bezoek was op mijn vakantie-adres in Denemarken. Zijn vriendin was zwanger, maar daarna heb ik helaas nooit meer iets van hem gehoord. Dat zal zo’n 25 jaar geleden geweest zijn.

Veel langer contact heb ik met Poul Soe Jeppesen. Lang niet gezien. Ongeveer vijf jaar geleden was ik met een ander stel op vakantie in Denemarken en was ik in de buurt van zijn woonplaats. Ik belde hem om een afspraak te maken om hem te bezoeken, maar toen was hij op vakantie in Boston en belde ik hem uit zijn bed. Daarna alleen nog af en toe telefonisch contact. Tot op heden heb ik nog contact met één stel, nu precies 50 jaar geleden ontmoet op Bornholm. Zij zijn vorig jaar nog een paar dagen bij mij geweest.

Wat doe je nu?

Genieten van mijn vele vrije tijd. Vaak ‘geocachen’, een moderne manier van schatzoeken. Zo kom je nog eens ergens, vaak op hele leuke en mooie plaatsen, waar je anders nooit terecht zou komen.