WESTERKWARTIER IS EEN BIJZONDERE VERENIGING ..........

Op het eerste gezicht lijkt dit een overbodige constatering.  Immers, naar mijn stellige overtuiging heeft elke vereniging iets bijzonders, iets geheel eigens.  Dat gegeven vormt de voornaamste verklaring voor het grote aantal sportverenigingen dat onze stad rijk is.  Dat ik Westerkwartier deze betiteling meegeef, heeft dan ook een speciale reden.Van oorsprong sterk wijkgebonden, heeft de vereniging tot in deze tijd een belangrijke functie voor de aangrenzende stadsdelen weten te bewaren.  In de viering van de jubileumfeesten zal de wijk terecht een duidelijke plaats krijgen. Die wijkfunctie is trouwens in de zeventigerjaren bewust versterkt, als een uitvloeisel van de door het toenmalige bestuur van de vereniging uitgebrachte beleidsnota, waarmee beoogd werd het sportaanbod in verenigingsverband uit te breiden en daarmee de club voor een ruimer aantal mensen bereikbaar en aantrekkelijk te maken. De multi-sport-gedachte was op zichzelf geen nieuwe vinding.  Vrij uniek echter was wel de wijze, waarop dit plan door een tot dan toe specifieke voetbalvereniging werd vastgelegd en ten uitvoer gebracht.  Daarbij moest nogal wat weerstand worden overwonnen. De voortvarendheid waarmee Westerkwartier na het gereedkomen van het gezellige clubgebouw de verdere ontwikkeling van het sportpark naar eigen smaak aanpakte, gaf blijk van een vast vertrouwen in de juistheid van de uitgezette beleidslijn en de wil er het beste van te maken. Ditzelfde geloof in de toekomst vind ik terug in het door het huidige bestuur uitgebrachte vijfjarenplan, een ambitieus idee om de vereniging in ledental en spelpeil omhoog te stuwen.  Het getuigt van durf om in een tijd waarin menige vereniging slechts met grote moeite het hoofd boven water kan houden, zichzelf een dergelijke opgave te stellen.  Zoiets vergt een opmerkelijke club, met opmerkelijke bestuurders. Aan bekwame bestuurders heeft het Westerkwartier overigens nimmer ontbroken.  Dat brengt mij ten slotte bij de man, die naar mijn mening als redacteur van het cluborgaan, maar vooral als voorzitter, gedurende een lange reeks van jaren bij uitstek het gezicht van de vereniging heeft bepaald. Ofschoon hij door het lot enigszins op de achtergrond is gedrongen, doet hij dat in zekere zin nòg.  Het jubileumnummer bijvoorbeeld, waarin dit voorwoord een plaats krijgt, zal opnieuw zijn stempel dragen en naar mate zijn herstel vordert, zal men nog veel van hem ervaren.  Hem en "zijn" bijzondere Westerkwartier wens ik hierbij van harte geluk en nog vele goede jaren!

De wethouder JSRW en P.  Piet Vink

UITNODIGING   UITNODIGING   UITNODIGING

Het ontvangen van dit weekbericht moet worden beschouwd als een uitnodiging voor het bijwonen van de festiviteiten rondom het vijftig-jarig jubileum van Westerkwartier- Kijkduin. Iedereen is van harte welkom deel te nemen aan de feestelijkheden die (voor verschillende leeftijdscategoriën) worden georganiseerd.  Uit onderstaand programma blijkt wie op welke tijdstippen worden verwacht.

PROGRAMMA      JUBILEUMFESTIVITEITEN WK 50

VRIJDAG 7 september.  Aanvang 20.00 uur.

TONY MOUSE DISCO-SHOW.  Grandioze discohappening in de kantine van Westerkwartier aan de Machiel Vrijenhoeklaan, voor IEDEREEN MET DE DISCOLEEFI'IJD  De toegang voor Westerkwartierders is GRATIS.  Aan buitenstaanders wordt fl 5,00 gevraagd.  Kaarten voor vrienden en vriendinnen zijn te verkrijgen bij Lucia van Deursen (607722) en David Kuipers (233526).  Zij leveren ook kaarten in grotere aantallen, die kunnen worden doorverkocht. ZATERDAG 8 september.  Van 11.00 uur tot 14.00 uur.

GROTE VERRASSINGSDAG VOOR DE JEUGD VAN 6 TOT 14 JAAR.

Met verbazingwekkende bezigheden op het strand en in het clubhuis van Westerkwartier.  Zowel Westerkwartierders als broertjes, zusjes, vriendjes, vriendinnetjes, neefjes en nichtjes, kunnen HIERAAN GRATIS MEEDOEN.  Voor iedereen een ijsje en een prijsje!  Voor eten wordt gezorgd!!!!!!!!

ZATERDAG 8 september.  Van 16.00 uur tot 18.00 uur.

Receptie in de kantine van Westerkwartier.  Toegankelijk voor degenen die hiervoor een speciale uitnodigingskaart hebben ontvangen.

ZATERDAG 8 september. Van 19.30 uur tot.............

Hét grote JUBILEUMFEEST voor LEDEN EN OUDLEDEN (vanaf 16 jaar) van Westerkwartier in de Bataaf. De toegang is VOOR IEDEREEN GRATIS.  ALLE WESTERKWARTIERDERS en OUD-WESTERKWARTIERDERS worden dringend verzocht om UITERLIJK HALF NEGEN! (20.30 uur!) in De Bataaf aanwezig te zijn, om de verrassende OPENINGSSTUNT (!) mee te kunnen maken en luister bij te zetten.  Daarna is de tijd hard genoeg nodig om: -een dansje te maken op de verfrissende klanken van de band Split Level.-de "foto's van toen" aandachtig te bekijken. (Zelf foto-boeken met Westerkwartier-plaatjes meenemen mag!) -een drankje en een hapje te nuttigen tegen het speciale LAGE WK 50-tarief. -een weet-je-nog-wel-babbel te maken in de tuin of in de serre van De Bataaf, met al die "verrek-zeg-kerel-benjij-het"

WK-ers. BIJ HET ENTREE WORDEN TWEE ACTIVITEITJES VAN U VERWACHT.

-HET PLAATSEN VAN EEN HANDTEKENING IN HET WK 50 "GASTENBOEK"

-HET KOPEN VAN EEN AANTAL LOTEN (5 voor een tientje). Hiermee is een geheel verzorgde vakantieweek, aangeboden door NRV Holiday, te winnen, evenals vrijkaarten voor een voorstelling naar keuze in het Congresgebouw en tientallen aantrekkelijke prijzen, aangeboden door winkeliers van de Badplaats KIJKDUIN.

UITERAARD IS IEDEREEN VRIJ DE JUBILEUMAVOND IN DE BATAAF DOOR TE BRENGEN OP DE MANIER DIE MEN ZELF WIL!  GEEN BEPERKINGEN, GEEN VASTE PROGRAMMA-ONDERDELEN, EN - VOORAL - GEEN TOESPRAKEN.

Alleen.... om twaalf uur precies zijn we jarig.  Algemeen voorzitter Gerard van Reijsen zal zich daarvoor even richten tot alle aanwezigen en een aanzet geven voor de toast op de volgende 50.......Daarna vieren we onverminderd voort.  Tot ??????????

ZONDAG 9 september.  Van 11.30 uur tot 17.00 uur.

Groot onderling VOETBAL-, TENNIS- EN BILJARTTOERNOOI op de terreinen van Westerkwartier voor alle WESTERKWARTIERDERS EN OUD-WESTERKWARTIERDERS (vanaf 6 jaar).  INSCHRIJVEN TER PLAATSE: PER TEAM OF INDIVIDUEEL.  De "lopende lunch" wordt u aangeboden door Westerkwartier en kost u geen stuiver.

Om 17.00 uur vindt de "prijsuitreiking" plaats.  Daaruit zal blijken dat het RESULTAAT NIET VAN BELANG is!

ZONDAG 9 september vanaf 17.00 uur.

Gelegenheid voor de doorzetters en lichamelijk ZEER sterken om nog een afzakkertje te nemen in de kantine van WK.

HOE HET BEGON

Het was een gewoon jongensclubje.  We noemden het Vitesse, hoewel sommigen van ons, die vonden dat het iets met het Westen van Den Haag van doen had, van mening waren dat het W.V.V. heette.  Erg was dat niet, want de naam stond nergens officieel geregistreerd. Er waren verschillende van die jongensclubjes, zo'n meer dan 50 jaar geleden.  Dat kon, want er waren rond het lang nog niet volgebouwde Den Haag vele braak liggende landjes, waar de jeugd zich naar hartelust kon uitleven.  Eén van die landjes - wat heet landje, er kon wel een heel stadion met bijvelden uit - grensde aan "onze" bloemenbuurt en strekte zich uit van de Pioenweg tot Meer en Bosch.  Het heette in de jongensmond "'t Heitje". En op dat Heitje vond je o.a. Vitesse, dat op elke woensdag- en zaterdagmiddag, de vacanties niet te vergeten, drie uur durende voetbalwedstrijden speelde op met kledingstukken i.p.v. doelpalen gemarkeerde voetbalvelden.  Hoge schoten werden in gemeenschappelijk overleg al dan niet tot doelpunten verklaard.  De uitslag bereikte altijd de dubbele cijfers. Maar de steenmassa's rukten op.  De stad had onze "landjes" nodig.  De graafmachines verschenen.  De Laan van Meerdervoort werd uitgegraven vanaf de Pioenweg tot voorbij Meer en Bosch.  Het Heitje werd ontgonnen.  Ons clubje week uit.  Eerst naar de Daal en Bergselaan, waar nu het trainingsveld van Quick is, en wat later naar een braak liggend stuk bouwland op de hoek van de Sportlaan aan de Savornin Lohmanlaan.  Toen waren wij ons er nog niet van bewust, dat onze club een zestal jaren later, op een steenworp afstand, het wonderkind van de Haagse Voetbal Bond zou worden.  Het aantal landjes werd kleiner.  Vitesse werd groter.  Leerlingen van een M.U.L.O. school, ook zoekend naar voetbalvertier, gingen met Vitesse één geheel vormen.  Ons landje liep over van voetbalkwaliteit in de dop.  Dribbelaars en schutters, ze waren er te vinden.  De techniek vierde hoogtij.  Wij droomden van voetbal.  Er was in die tijd nauwelijks - en in 'n bepaald opzicht was dat misschien wel een zegen - ander vertier. We hadden aspiraties.  We wilden wel eens wat anders dan het landje.  Dit leidde tot vriendschappelijke wedstrijden tegen jeugdelftallen van Haagse verenigingen, uiteraard op hun terrein.  Op een wat slordige manier leek ons tenue al wat op het latere rood en wit.  Maar onze onderlinge wedstrijdjes kwamen in het gedrang.  De huizenzee rukte op.  De bouwerij nam ook bezit van ons laatste landje.  Vitesse werd tegen de duinen gedrukt op een zeer smalle en hobbelige strook grond, waar voetbal, zoals we toen al gewend waren, echt niet meer ging.  Goede raad was duur.  Moesten we ons Vitesse, dat ons zo na aan het hart lag, opheffen?  Dat zou inhouden, dat de vriendenclub, die we geworden waren, zou uiteenvallen.  Eén suggestie was, dat we ons gezamenlijk zouden aansluiten bij een bestaande voetbalvereniging, maar dat vonden de meesten maar niets.  Dat leek op opheffen. In die tijd werden de koppen - herhaaldelijk - bij elkaar gestoken.  En toen, op een avond in september 1934, om precies te zijn op 9 september, een vijftal onzer op een bankje op het Thomsonplein de toestand in ons wereldje nog eens bespraken, viel de grote beslissing. We gingen voor onszelf beginnen.  Toetreden tot de voetbalbond dus en aan 'de competitie deelnemen.  We begonnen met 13 leden, een aantal dat snel zou groeien.  Problemen waren er overigens vele.  De Bond eiste statuten en een reglement. Voor de verschillende contacten was iemand nodig, die was ingevoerd in het Haagse voetbalwereldje.  De hulp werd ingeroepen van iemand, die vermaard was om zijn zondagavondse straatcommentaar bij de voetbaluitslagen in de Goudenregenstraat, een voorloper van Studio Sport dus.  Deze persoon, zo'n 10 jaar ouder dan wij, werd uiteraard secretaris.  De voorzitter overigens, was 17, de penningmeester 15 jaar.  De gehele administratie van deze laatste bestond uit een klein notitieboekje.  Maar dan kon toen nog. We moesten een andere naam aannemen.  "Vitesse" en "W.V.V.", er speelden nl. al clubs met die naam in Nederland, vonden geen genade in de ogen van de Bond.  Haags regionaal denkend werd het tenslotte Westerkwartier. Tot de belangrijkste zaken behoorde de aankoop van onze eerste eigen voetbal, bij Meevers Scholte.  Dat het huiswerk een aanzienlijk lagere prioriteit had, bleek wel uit de vrijwel voltallige aanwezigheid van de vereniging bij deze aankoop.  Het "mag ik 'm eens even vasthouden" was niet van de lucht.  We startten met één juniorenelftal, in de juniorencompetitie.  In de loop van het seizoen werden dat er twee. Aanvankelijk speelden we "uit" onze thuiswedstrijden maar na enige tijd kregen we op zaterdagmiddag een veld in onderhuur van Kranenburg, ongeveer daar waar nu de Machiel Vrijenhoeklaan eindigt bij het kampeerterrein Ockenburg. Iets wat goed is, groeit snel.  Dat bewees Westerkwartier.  Wij waren zo enthousiast, dat vrijwel ieder lid een propagandist was.  De vereniging, dat waren wij en daar waren we dus zelf verantwoordelijk voor. Na een jaar werd de beperkte ruimte bij Kranenburg verlaten en verhuisden we naar Madestein, waar we de gehele zaterdag en voor ons seniorenelftal in de vierde klas H.V.B., voor één wedstrijd op zondag, een terrein in onderhuur kregen.  De eerste bal was inmiddels al versleten.  Het enthousiasme allerminst.  Hier op Madestein, waar we ook al niet ko lang zouden blijven, groeide Westerkwartier verder en werd de basis gelegd voor een unieke prestatiecurve. Binnen 5 jaar in de K.N.V.B.! 

Th.  C. de Jongh

VAN DE SAMENSTELLER

Voor het samenstellen van een jubileumnummer zijn geld en medewerkingnodig.  Van het eerste hebben de clubs steeds minder in kas; wat dat tweede betreft heb ik gelukkig niet te klagen gehad.  Wethouder Vink van Jeugd, Sport en Recreatie schreef graag een - naar later bleek - lovend voorwoord.  Mijn oud-collega, ir.  Ad van Emmenes had zo zijn eigen herinner-ingen aan ons Westerkwartier.  Vele malen mochten wij hem op ons sportcomplex ontmoeten.  Harry Jongbloed, de voorzitter van de KNVB, afd.  Den Haag, bekeek WK op zijn manier net zoals de jeugd deed. En aldus kwamen 8 speciale jubileumpagina's tot stand; daarna gaan we verder met ons "normale" weekstencil.  Niet helemaal een jubileumblad dus, maar hopelijk wel een geschrift, waaraan u enige plezierige momenten beleeft.

WESTERKWARTIER 50

Over opmerkelijk voetbal en opmerkelijk bestuur. Als voorzitter van een jubilerende vereniging, die vanzelfsprekend geacht wordt aan het jubileumnummer een bijdrage te leveren, heb je het voordeel dat je vooraf kennis kan nemen van hetgeen de overige scribenten aan al dan niet lovende woorden aan je club hebben gewijd. En bijdragen van derden aan jubileumuitgaven blijken - als ware het een ongeschreven wet - altijd aardige, zo niet lovende woorden te bevatten ("op zijn verjaardag ben je nu eenmaal minder kritisch tegenover de jarige").  Daar ligt dus mijn kans als voorzitter: een kritische bijdrage over 50 jaar Westerkwartier. Zonder overigens de overige schrijvers in dit nummer te kort te willen doen, vielen vooral de bijdragen van Ir.  Ad van Emmenes en van sportwethouder Piet Vink mij op.  Uit beider stukjes valt kort, maar zeer tekenend de ontwikkeling van 50 jaar Westerkwartier af te leiden: van opmerkelijk voetbal naar opmerkelijk bestuur! Van Emmenes schrijft over met name de eerste 25 jaar, een periode waarin Westerkwartier als voetbalclub indruk maakte en opmerkelijke voetballers voortbracht die het publiek met aansprekend voetbal imponeerden.  Wethouder Vink belicht vooral de tweede 25-jarige periode: van opmerkelijk(e) voetbal(lers) is geen sprake meer, wel van opmerkelijk(e) bestuur(ders). Bestuurders (waartoe midden de jaren zeventig ook ondergetekende behoorde - kritiek is dus deels zelfkritiek -) die, meegesleurd door de vaart der maatschappelijke ontwikkeling, de multisportgedachten hoog in het Westerkwartiervaandel hadden aangebracht: de sportvereniging anno de jaren zeventig en tachtig diende het gehele gezin sportieve recreatie - dus meerdere sporten - te bieden.  Niet alleen voetbal, maar bijvoorbeeld ook honkbal en/of softbal, hockey en als de ruimte op het sportcomplex het toeliet tennis, de recreatiesport van de toekomst.  En zo nam Westerkwartier het voortouw (moreel) gesteund door de gemeente. Helaas voor onze vereniging nam de maatschappelijke, waaronder de economische, ontwikkeling een keer die niet - althans te laat - werd opgemerkt.  De hechte clubbinding van leden, die elk verenigingsleven in de jaren vijftig en zestig kenmerkten, nam sterk af.  Men wisselt thans net zo gemakkelijk van vereniging als van partner.  Ma en Pa willen al lang niet meer samenwonen, laat staan samen tennissen: gezinsrecreatie over!  Economisch werden we gedwongen allemaal een stap terug, dus een sport minder, te doen.  En in de periode dat Westerkwartier een zeer hoge investering deed in twee tennisbanen, werd ook elders in zuidwest Den Haag een groot aantal tennisbanen gerealiseerd. Los van interne organisatorische problemen die zich de laatste jaren hebben voorgedaan - ook daar kunnen we niet omheen - zijn de gevolgen van dit beleid voor onze club juist in dit 50ste levensjaar bedenkelijk te noemen.  Van gezinsrecreatie op aanmerkelijke schaal is geen sprake (meer) en tennisbanen blijken door het geringe aantal tennisleden en de geringe mogelijkheden tot verhuur niet exploitabel te zijn.  Het gevoerde beleid heeft aldus een zware wissel op de (financiële) toekomst van onze vereniging getrokken en met name op die van de afdeling voetbal als oudste en belangrijkste afdeling.  Het huidige bestuur is er echter van overtuigd dat die toekomst op termijn weer kan worden wat die in de beginjaren is geweest: een voetbaltoekomst.  Vandaar ook het vijfjarenplan waarvan wethouder Vink in zijn bijdrage gewag maakt, dat vorig jaar werd ontwikkeld en aan de uitvoering waarvan thans moet worden gewerkt.  Dat plan is gericht op uitbreiding van het eigen ledental met opmerkelijke (jeugd)-voetballers, die Westerkwartier binnen vijf jaar in de 3e klas KNVB kunnen brengen en houden. Om dat te bereiken zal ook het huidige bestuur zich één keer een opmerkelijk bestuur moeten tonen door in samenspraak met de leden, de gemeente en de huisbankier naar wegen te zoeken om uit de huidige financiële tennisimpasse te komen.  Daarna zal dit bestuur en hopelijk ook haar toekomstige opvolgers - minder opmerkelijk aan de slag gaan en opmerkelijke daden overlaten aan trainers en spelers, opdat het bijzondere van Westerkwartier zich de komende 25 jaar zal manifesteren in het voetbal dat zij speelt.  Dan zullen de wens van Van Emmenes en het streven van het bestuur kunnen worden gerealiseerd:  WESTERKWARTIER ALS VOETBALCLUB WEER HOGEROP!

Gerard van Reijsen, algemeen voorzitter.

WESTERKWARTIER MOET WEER HOGEROP KOMEN

Westerkwartier vijftig jaren oud.  De club moet dus in 1934 zijn opgericht. Omstreeks die tijd verdween mijn in 1903 opgerichte club DVV(Duinoordsche Voetbal Vereniging) van het toneel, na uit de tweede klasse via de derde naar de vierde klasse te zijn afgezakt. Ik herinner me de oprichting van Westerkwartier nog goed en het viel me op dat de leden van die club uit hetzelfde milieu kwamen als DVV. Opvallend voor mij was dat de heer Buijs (A.W.P., als ik me niet vergis), oud-doelman en oud-secretaris van DVV, als voorman bij de nieuwe club optrad. Natuurlijk heb ik de evoluties van Westerkwartier trouw gevolgd.  De snelle promotie van de junioren maakte indruk en later nog veel meer toen de club in de KNVB terecht was gekomen.  Dat wordt elders in dit Jubileumblad natuurlijk in geuren en kleuren beschreven.  Was het niet zo dat de tweede klasse, toen nog de op één na hoogste, op het nippertje werd gemist?  Ik zag in die tijd het eerste elftal wel eens spelen en dan imponeerde het spel van de gebroeders Dittmar natuurlijk het meest.  Het was of het veld dreunde als die twee op het doel afstormden.  Ze gingen, jammer genoeg voor uw club, hogerop spelen.  Joop kwam bij Xerxes, waarin Wim Lagendaal en de nog jonge Faas Wilkes furore maakten.  En als ik me goed herinner heeft George nog voor het oude Amsterdamse AFC gespeeld.  Ik weet ook nog, dat mijn vriend Cor van Asperen voorzitter is geweest en dat zijn zoon Hans het doel verdedigde. Ik kreeg natuurlijk een goed contact met mijn voortreffelijke collega Frans Bersch, die Westerkwartier grote diensten heeft bewezen.  Ik heb lezingen voor de club mogen houden.  Met Frans Bersch heb ik jarenlang contacten onderhouden in de Haagse Sportpers, waarvan hij voorzitter werd en ik penningmeester was.  Toen ik op al vrij gevorderde leeftijd medewerker werd van het "Het Binnenhof", heb ik enkele malen wedstrijden van Westerkwartier bezocht en ik kwam in de gezellige kantine ook wel als de Haagse Sportpers daar vergaderde.  Ik maakte mee dat de club in de KNVB terug kwam, maar helaas ook dat zij weer naar de HVB moest vertrekken.  Ik was aanwezig bij die trieste gebeurtenis toen na een paar beslissings-wedstrijden een gemiste strafschop meteen de degradatie betekende. Het beste wat ik bij de herdenking van het gouden jubileum kan wensen is: een snelle terugkeer opnieuw naar de KNVB, maar wel met behoud van de goede clubgeest. 

Ad van Emmenes.

WESTERKWARTIER EEN HALVE EEUW!!!

50 jaar blijft toch altijd een bijzondere mijlpaal in het bestaan van een vereniging. Je behoort nog niet tot de "oudjes", doch in 50 jaar is er uiteraard veel gebeurd. Westerkwartier is een vereniging die qua prestaties veelal niet zo opvallend aanwezig is, doch is bepaald niet een vereniging die "onzichtbaar" is. Reeds jarenlang is Westerkwartier een vereniging die het samengaan met andere verenigingen, zowel op voetbalgebied als op ander sportgebied, niet uit de weg gaat. Eén van de laatste voorbeelden is het samengaan met de zaterdagvereniging SML'46. Westerkwartier heeft na diverse bespelingen op andere complexen - o.a. "Madesteyn", "Vlaamse Gaailaan", "Laakkwartier", "Duinlaan" - sinds enige jaren een schitterend sportcomplex op Kijkduin ter beschikking.  De verenigingen hebben het op dit moment niet eenvoudig; de ledenaantallen lopen achteruit, met alle gevolgen van dien.  Onder deze teruggang heeft uiteraard ook Westerkwartier te lijden. De "club van Bersch" - een bekende kreet in de voetbalwandelgangen -  zal zich echter ongetwijfeld met hand en tand verzetten tegen deze teruggang. Ik wens Westerkwartier veel plezier in de jubileumtijd en uiteraard veel sportieve successen in de nabije toekomst.

H.J.L. Jongbloed, voorzitter KNVB Afdeling 's-Gravenhage.

DE JEUGD AAN HET WOORD

Met mijn zesde kwam ik op Westerkwartier in de miniwelpen. Ik heb al veel meegemaakt.  In de welpen werd ik kampioen. Ik ben twee keer met zomerkamp geweest.  In de pupillen ging ik naar een trainingskamp.  Dat houdt in datje 's ochtends loopt, 's middags traint en 's-avonds voetbalt. Na het trainingskamp had ik een groot toernooi in België.  Daar deden goede teams aan mee.  We werden tweede tegen Glousther.  In de C hebben we veel toernooien gewonnen.  Dit jaar gaan we met trainingskamp in Driel met de C-selectie, ik zit er ook in.  Ik heb het erg naar mijn zin.  Ik blijf nog lang bij Westerkwartier voetballen.

Dennis de Ket, C-klasser.

Voor B1.

Ik vind Westerkwartier altijd erg gezellig, en ik heb het daar erg naar mijn zin.  Omdat er veel wordt georganiseerd in de winter en bij slecht weer, met andere woorden, er is meestal wel wat te doen op Westerkwartieren dat vind ik erg leuk.  Vooral de trainingskampen en zomer-kampen en toernooien zijn geweldig.  Ik ben er als klein kind opgekomen, toen mijn broer René een belangrijke wedstrijd speelde en Rob Langeveld zat naast mij toen ik zei wat is voetbal toch leuk en interessant.  Toen zei Rob, dan kom je toch ook op Westerkwartier spelen en dat vond ik een goed idee.  Dus nu speel ik al 7 jaar op Westerkwartier zonder één dag spijt.  En over het volgend seizoen: hoop ik dat het erg gezellig zal worden plus een leuk elftal en dat we met ons elftal hoog zullen eindigen.  En dat we samen veel gein kunnen beleven met de leider en trainers. Op naar het kampioenschap, dat wens ik B1 toe.  Veel plezier.

Johan Hoogland, B-klasser.

50 JAAR WESTERKWARTIER

Wie had ooit kunnen denken dat een eenvoudig "jongensclubje" zou uitgroeien tot een grote multisportvereniging. Een halve eeuw WK, wat is er al niet gebeurd? Ups en downs.  Ups, de jarenlange promoties tot eens aan de rand van de 2e klasse KNVB.  Downs, sportief verschillende degradaties een menselijk verlies van belangrijke en goede leden o.a. in de oorlog Cees de Jong, Baai Donker en Ab de Soet om er maar enkelen te noemen.  Herinneringen aan de bespeling van diverse terreinen, waarbij te denken aan het gezellige oude Quick-veld met op de "tribune" en vele junioren bij de wedstrijden van het 1ste elftal. Dit alles is echter verleden tijd.  Thans moeten wij vooruit kijken.  Wij hebben geen gemakkelijke jaren achter ons.  Maar gezien het aantal mensen dat zich als het ware dagelijks voor Westerkwartier inzet, moeten de gloriejaren weer terugkomen.  Een woord van grote dank aan al diegenen die daarvoor ijveren is hier zeker op zijn plaats. Het is te wensen dat dit aantal zich spoedig zal uitbreiden, want al dan niet noodzakelijke vervanging zal altijd nodig zijn. Ik wil het hierbij laten.  Dat ons aller WK nog vele glorierijke jaren tegemoet mag gaan, is mijn oprechte wens.  Ik hoop het zelf te mogen meemaken.

Coen Niemans, Oud-voorzitter (1934)